Reumatologie is een "jonge" specialiteit!
- In de 16e eeuw was jicht de enige aandoening waar we bronnen van terugvinden.
- In de 18e eeuw ontstond er belangstelling voor andere vormen van reuma. Het was het begin van de "crenotherapie", de behandeling met thermaal bronwater (water met hoog gehalte aan mineralen).
- In de 19e eeuw werd het bestaan van een vorm van chronische reumatische artritis erkend, maar het was pas in de 20e eeuw dat de reumatologie echt van start ging. In België werd in 1926 de Belgische Liga tegen Reuma opgericht, onder toezicht van de Belgische Fysiotherapie Vereniging. Deze liga is dan nog geen wetenschappelijke vereniging, maar een organisatie met een sociaal doel. De voornaamste prioriteit was om fondsen te werven voor de opening van gezondheidscentra en de financiering van verblijven voor de meest kansarme patiënten.
Tot in de jaren zestig maakte de reumatologie in België deel uit van de interne geneeskunde en was het geen aparte specialiteit. De titel van reumatoloog werd pas in 1954 erkend, en pas in 1966 werd de Belgische Vereniging voor Reumatologie opgericht, ditmaal wel als wetenschappelijke vereniging. De vereniging had bij de oprichting 168 leden en werd een 'koninklijke' vereniging in 1976, toen met 207 leden.
Het eerste Belgische Congres voor Reumatologie werd in 1997 in Antwerpen gehouden en in 1999 werd het Fonds voor Wetenschappelijk ReumaOnderzoek opgericht (FWRO). Sinds 2009 is het FWRO onder beheer van de Koning Boudewijnstichting.
In 2019 telt de Koninklijke Belgische Vereniging voor Reumatologie 264 leden, voornamelijk reumatologen of reumatologen in opleiding, maar ook andere specialisten of paramedici, en mensen met belangstelling voor reumatologie in het algemeen.
Er zijn slechts ongeveer 180 actieve reumatologen in België, wat zeer weinig is voor het totale aantal patiënten. De meesten onder hen wijden zich dan ook eerder aan ontstekingsreuma's en osteoporose.